تسمه های تایمینگ
در ابتدا کنترل زمانبندی سوپاپ های موتور به عهده زنجیر موتور بود که این موضوع باعث می شد موتور خودرو با سر و صدا و سنگین کار کند. در سال 1962 میلادی خودرو آلمانی گلاس 1004 اولین خودرویی بود که ازتسمه تایم استفاده کرد و به تولید انبوه رسید . بعد از آن در سال 1966 میلادی پونتیاک برای اولین بار در آمریکا از تسمه تایمینگ استفاده کرد. از مزیت های تسمه تایمینگ می توان به هزینه کم ، عدم نیاز به روغن کاری ، راندمان بالا و کاهش سروصدا اشاره کرد . در صورت بروز هر گونه مشکل در تسمه تایمینگ باید از استارت زدن بیهوده جدا خودداری کرد چرا که باعث می شود میل بادامک از حالت تایم خارج شده و سوپاپ های باز شده با سطح بالایی پیستون برخورد کرده و این امر باعث خرابی پیستون ، کج شدن سوپاپ ها و در نهایت خرابی سیلندرها ، سرسیلندر و شاتونها می شود که در چنین شرایطی باید سریعا خودرو را در حالت خلاص قرار داده تا از ایجاد هر گونه خسارت به موتورخودرو جلوگیری شود . شماره گذاری تسمه های تایمینگ بر اساس تعداد دنده ها ، نوع دنده و عرض تسمه ( پهنا ) صورت می گیرد. به عنوان مثال 114R17 ، تعداد دنده ها 114 عدد ، نوع دنده R و پهنای تسمه 17 میلیمتر می باشد .